حــکایت عطش
اللهم لک الحمد على ماجرى به قضاؤک فى اولیائک...و جعلتهم الذریعه الیک و الوسیله الى رضوانک.
سپاس تو را به خاطر آنچه از قضای تو بر اولیائت گذشت که آنان رابر خویش و دینت خالص نموده بودی
و در برابر تحمل آن قضا، پاداش بزرگ برای آنان برگزیدی.
هرکس به انبیاء واهل بیت(ع)و رهپویان حق نزدیک تر باشد،امتحانی سخت تر خواهد داشت.
«انّ اَشدّ النّاس بلاءً الانبیاء ثُم الذینَ یلونهم ثُم الامثل فالامثل»(1)
چرا که:
سلسۀ موی دوست حلقــۀ دام بلاست هرکه در این حلقــه نیست ،فارغ از این ماجراست
که همین دوران غیبت وانتظار نیز امتحانی برای مؤمنان منتظر می باشد،
امام موسی بن جعفر(ع) می فرماید:آنگاه که دست از پنجمین نفر از فرزند هفتم ائمه کوتاه شد،پس خدا را در دینتان!،کسی شما را از آن جدا نکند....برای صاحب این امر غیبتی است؛این فقط امتحانی از سوی خداست که آفریدگان را با آن می سنجد.(2)
+بلا و ابتلا سنجیدن است،به بوته آزمایش انداختن است.+
وقتی خداوندبنده ای را دوست داشت او را غرق در بلا میکند و از غمی در نیامده،در غمی دیگر می نشاند.(3)
و چنین است که میبینیم رسول اکرم(ص) و امام (علیه السلام)هم از گرسنگی و بیماری در امان نبودند،آن هم در شکل های بسیار رنج آور.
امام
علی (ع) میفرماید:با پیغمبر(ص) مشغول کندن خندق بودیم و در این هنگام
فاطمه(س) آمد و همراهش قطعه ای نان آورده بود که به پیامبر (ص) تقدیم نمود و
گفت : قرص نانی برای حسن و حسین پخته بودم و این قطعه را برای شما آوردم.
پیامبر(ص)فرمود:ای فاطمه! این اولین غذایی است که بعد از سه روز (گرسنگی) نصیب پدر تو می شود!(4)
در هر گرفتاری سه نعمت وجود دارد:
1-شناخت نقطه ضعف ها؛
2-قطع تعلق و وابستگی؛
3-انکسار و دلشکستگی؛
این پاکسازی وآزمایش ها موضوعی است که امام حسین(ع)به زیبایی از آن سخن گفته است:
"انت الذی ازلت الاغیارعن قلوب احبائک حتی لم یحبّوا سو اک ولم یلجئوا الی غیرک"(5)
اینهاست که سالک را به تفویض و اعتماد به تدبیر خداوند می کشاند و از غیر می رهاند.
جبین گره مکن ز هر چه پیش آید
که تو ز سکّه یک روی آن می خوانی
به روی دیگرش نعمتی نهفته خدای
که شکر آن تا به قیامت نتوانی
وامامت نیز از بستر همین ابتلا و شکیبایی میگذرد.(6)
1-میزان الحکمة،ج2،ص482
2-غیبت شیخ طوسیص337
3-میزان الحکمة،ج1،ص491
4-بحارالانوار،ج43،ص40
5-دعای عرفه
6-سورۀ بقره،آیه ی118و سورۀ سجده آیۀ24
