امر- به - معروف - و - نهی- از -منکر- عملی...!
یک بار با عصبانیت ایستادم بالای سر منصور و نمازش که تمام شد؛گفتم:«منصور جان،مگه جا قحطیه که میایی می ایستی وسط بچه ها نماز؟!
خب برو یه اتاق دیگه که منم مجبور نشم کارم رو ول کنم وبیام دنبال مهر تو بگردم.»تسبیح رو برداشت و همان طور که میچرخاندش،گفت«این کار فلسفه داره.من جلوی اینها نماز می ایستم که از همین بچگی با نماز خوندن آشنا بشن.مهر رو دست بگیرن و لمس کنن.من اگه برم اتاق دیگه واینها نماز خوندن من رو نبینن..چطور بعدا بهشون بگم بیایین نماز بخونید؟!»
قرآن هم که میخواست بخواند؛همین طور بود.ماه رمضان ها بعد از سحر کنار بچه ها می نشست و با صدای بلند و لحن خوش قرآن میخواند.همه دورش جمع میشدیم.من هم قرآن دستم میگرفتم و خط به خط با او می خواندم.
اصلا اهل نصیحت کردن نبود.می گفت به جای اینکه چیزی را با حرف زدن به بچه ها یاد بدهیم. باید با عمل خودمان نشانش بدهیم...
شهید ستاری به روایت همسر
آری شهدای ما چنین اند...
در گذشته الگوی کودکان ما پدر ومادری بودند که در حسینیه هاو مساجد و... کنار پدر ومادرشان می نشستند و کم کم اُخت می گرفتند.
راستی اینک الگوی کودکانمان چیست؟؟
امر- به - معروف - و - نهی- از -منکر- عملی را با کودکان خود تجربه کنیم!!
