در حریم کوی جـــانان

خوش به حال اونایی ڪه

باهات آشتے ڪردن...

خوش به حال اونایی ڪه

دلتونـــ و خون نمیڪنن...

مهدے جان ....

آقا براے شما نه!براے خودم بد است

هر لحظه در گناه،تماشا ڪنے مرا

من گم شدم ...

وقتش شده بیائے و پیدا ڪنے مرا

افطار،خــــداست

حاج محمداسماعیل دولابی:

شب‌های ماه رمضان است، اغلب شما جوان هستید.

وضو بگیرید

نماز بخوانید

کم حرف بزنید

کم قصه بگویید!

این چیزهایی که در تلویزیون نشان می‌دهند برای تفریح است یا برای بچه‌ها!

شما که روزه دارید کمتر این و آن را گوش دهید،کمی به کارهایتان برسید.

نیم ساعت یا یک ساعت بعد از نماز در سجاده بنشینید و خدا را یاد کنید.

افطار که کردید، بدنتان که آرام گرفت، به دعایی، به ثنایی یک دقیقه خدا را یاد کنید.

با خودتان خلوت کنید،به قرآن نگاه کنید،با اینکه اصلا ساکت بنشینید،این خیلی قیمتی است.

آدم افطار حقیقی را با خدا می‌کند، افطار حقیقی که خوردن نیست،ابعث حیا، آن افطار است...

نماز پیامبر(ص) است...

روزه علی(ع) است...

افطار خداست...

از افطار بالاتر هم چیزی نیست،علی(ع) روزه است؛ یعنی هر که علی(ع) را قبول کند در دنیا کم حرف می‌زند، آلوده نمی‌شود.

ذکر دنیا را کم می‌کند ادعایش از بین می‌رود...

هر که پیغمبر را نگاه کند نماز خوانده است. ذکر خدا می‌گوید، دعا می‌کند، صلوات می‌فرستد...

همینطور می‌آید جلو تا خدا را ملاقات می‌کند و می‌گوید اشهد، خدا را دیدم!

اشهد ان لا اله الا الله می‌گوید و بالا می‌رود...

رمضـــــان مبـــــــارکـــــــــــ

التماس دعــــــــــا....