من کنت مولاه فَعَلیُّ مولاہ...
در فصل خطر امیر را گم نکنید
آن وسعت بی نظیر را گم نکنید
تنها ره جنت از علی میگذرد
ای همسفران غدیر را گم نکنید ...
- ۴ نظر
- ۲۹ شهریور ۹۵ ، ۱۸:۳۹
من کنت مولاه فَعَلیُّ مولاہ...
در فصل خطر امیر را گم نکنید
آن وسعت بی نظیر را گم نکنید
تنها ره جنت از علی میگذرد
ای همسفران غدیر را گم نکنید ...
گاهی از من "مذهبی"؛
تنها یک تیپ مذهبی باقی می ماند؛
گاهی من "مذهبی" آنقدر درگیر پست ها و متن هایم در صفحات مجازی می شوم؛
که از خواندن روزانه چند خط قرآن یا کتب روایی،غافل میشوم؛
.
و در پایان روز،میبینم که حتی یک دهم وقتی که در فضای مجازی بودیم،در فضای قرآن و حدیث نفس نکشیدم...
.
ما بہ شرافت پایبندیم، در مقابل حیا زانو میزنیم، با نجابت راه میآییم و در قبال عفت، تمکین میکنیم.
ما در تفکر، منش و اعتقاد، با بیدینان شرق و لاقیدان غرب، بسیار فاصله داریم.
ما معتقدیم که خدا هست، معاد و قیامت هست و چشمهایے همیشه نگران ماست.
ما حیا میکنیم از حضور ولے نعمتمان و این که در منظر نگاهش گناه کنیم.
ما ساقههاے ترد و نازک زلف را بہ دست گرزهای آتشین، نمیسپاریم.
بانوے کرامت و عفت با تو عهد می بندم که گل وجودم را در گلخانه حجاب و عفاف، حفظ کنم.
💕دختراے گل،خواهراے عزیز روزتون مبارک،
ان شاء الله خانم فاطمه معصومه (س)ضامن خوشبختے و عاقبت بخیرے تک تک تون بشن💕
برای شناخت مقامات امام حسین(ع) در زیارت نامه ها ضمن پرداختن به نسب شناسی امام حسین(ع) به حسب و نسب و مقامات معنوی آن حضرت(ع) توجه داده شده
1. فرزند رسول الله(ص):
از مهمترین عناوینی که به نسب ایشان اشاره دارد، فرزند رسول الله(ص) بودن ایشان است
این عنوان برگرفته از آیه مباهله یعنی آیه 16 سوره آل عمران است
خداوند برخلاف تفکر جاهلی که نسبت را تنها از طریق پسران می دانستند، نسب از طریق دختران را نیز اثبات می کند
اینگونه است که امام حسن و امام حسین(ع) به عنوان ابناء الرسول(ص) مطرح می شوند.
آل عمران/ 164
به اطراف آسمان ها نظر می دوخت و کرانه های زمین و دریاها و دره ها و دشت ها و بیابان ها را از نظر می گذرانید و از مشاهده آن همه آثار قدرت و رحمت الهی، درس عبرت می آموخت.
ازآنچه می دید، به یاد عظمت خدای آفریننده می افتاد. آن گاه با روشن بینی خاصی به عبادت خداوند اشتغال می وزید. چون به سن چهل سالگی رسید خداوند نظر به قلب وی نمود، دل او را بهترین و روشنترین و نرمترین دلها یافت.
در آن لحظه خداوند فرمان داد درهای آسمان ها گشوده گردد.
محمد صلی الله علیه و آله از آنجا به آسمان ها می نگریست، سپس خدا به فرشتگان امر کرد فرود آیند، و آنها نیز فرود آمدند، و محمد صلی الله علیه و آله آنها را می دید.خداوند رحمت و توجه مخصوص خود را از اعماق آسمان ها به سر محمد صلی الله علیه و آله و چهره او معطوف داشت.
در آن لحظه محمد صلی الله علیه و آله به جبرئیل که در هاله ای از نور قرار داشت نظر دوخت. جبرئیل به سوی او آمد و گفت: ای محمد! بخوان. گفت چه بخوانم؟
" اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّکَ الَّذِی خَلَقَ..
جبرئیل گفت: "نام خدایت را بخوان که جهان و جهانیان را آفرید. خدائی که انسان را از ماده پست (نطفه) آفرید. بخوان که خدایت بزرگ است. خدائی که با قلم دانش آموخت و به انسان چیزهائی یاد داد که نمی دانست"
آیه 1 تا 5 سوره علق
یادِ سالِ گذشته افتادم...یه هفته قبل از شهادت حضرت زهرا (س)دنبال مطلب میگشتم.
چقدر زود گذشت!
گفتم ،بهترین فرصت برای شروعی دوباره ست!
(بهترین شروع)